माझी पहिली कविता

पावसाळ्यातील रिमझिम  गाणे माझ्या, कवी मनाला जागे करते.
कवी मनाची ती कवीता, पावसालाही याववयास सांगते. 

हळूच एक गार वारा, मला स्पर्श करूनी जातो. 
आणी जाता जाता , त्या पावसाची चाहूल देऊन जातों. 

मग माझ्या कपड्यांवर , काही टीपके पडलेले दिसतात. 
ते दुसरे-तीसरे काही नसून, त्याच पावसाचे थेंब असतात.

हळूच मोठा पाउस येतो , आणी मला भिजवुनी  जातो.
जणू माझ्या सुकलेल्या मनाला , तो मंत्रमुग्ध करूनी जातो

अशा या पावसात , चिंब - चिंब  भिजावस वाटत. 
अशा या पावसात , कुणीतरी हवहवस वाटत

क्षणातच नाहीसा होतो , आणी मला भिजवुनी जातो. 
पण जाता जाता सांगून जातो , मी पून्हा येइन.

मी पून्हा येइन, तुझ्या मनातील दु:खाच्या डोंगराला  नाहीसा करण्यासाठी (2) 

असा हा पाउस काहीचा न बोलता , बरेच काही बोलून जातो. 
म्हणुनच हा पावसाळा मला , आपलासा वाटतो ।

  ******** निलेश नेप्ते ********